Standbeelden.be

Walthère-Joseph-Charles Dewé est un résistant belge, né à Liège le 16 juillet 1880 et mort à Bruxelles le 14 janvier 1944. Ingénieur de formation, il fonda et dirigea deux grands réseaux de renseignements clandestins au cours des deux guerres mondiales : La Dame blanche en 1916 et le réseau Clarence en 1940. Il est abattu par un officier allemand au cours d'une mission en 1944. source: wikipedia.

Walthère Charles-Joseph Dewé werd op 16 juli 1880 geboren te Luik. Hij studeerde in 1904 af aan de universiteit van Luik als burgerlijk mijningenieur en een jaar later als electrisch ingenieur aan het Montefiore Instituut. Hij zal zijn ganse beroepscarrière werkzaam blijven aan de R.T.T. (Regie voor Telefonie en Telegrafie), een voorloper van het huidige Belgacom. In 1913, aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog, is hij Ingenieur 1ste klas aan de R.T.T., hoofdingenieur dus.

Dewé was een typische Luikenaar van de vuurstede: flamboyant, innemend en bijzonder intelligent. Met zijn diepdoordringende blauwe ogen, kort geknipte en korte zwarte baard bleek Dewé een groot organisator, maar hij kon tegelijk ook een streng en autoritair leider zijn. Die kwaliteiten zullen niet enkel zijn bedrijf ten goede komen maar vooral tot uiting komen tijdens beide wereldoorlogen.

De organisatorische aanpak van Dewé is fenomenaal. Hij bouwt een stevig hiérachisch gestructureerde organisatie uit die het ganse land bestrijkt en telt op haar hoogtepunt 1.084 agenten die elk zorgvuldig werden gescreend. Hij speelde alle gegevens door naar het War Office van de S.I.S. dat in Nederland een kantoor openhield. Nederland herbergde bij het uitbreken honderdduizenden vluchtelingen afkomstig uit Vlaanderen en vanuit de rest van België en zal tijdens WOI niet bezet worden door de Duitsers. Met hun organisatie La Dame Blanche zijn Dewé en Chauvin de eerste mannen die een compleet inlichtingennetwerk op de sporen zetten in bezet gebied. Londen is enorm onder de indruk van de prestataties van Dewé en zijn team.

Maarschalk Sir Douglas Haig zal na de Wapenstilstand op 31 maart 1919 verklaren dat hij iedere ochtend een samenvatting onder ogen kreeg van de door La Dame Blanche bezorgde inlichtingen en dat hij er gebruik van maakte om zijn legeroperaties te coördineren. ["J'avais tous les matins devant mes yeux le résumé des données d'observation du corps. Avant même d'ouvrir mon courrier, je parcourais les 150 pages des trois rapports hebdomadaires de la Dame Blanche et je me servais constamment des renseignements qu'ils contenaient pour la conduite des opérations militaires."] Dankzij de perfecte organisatie en militaire discipline kan Dewé het aantal slachtoffers binnen La Dame Blanche beperken tot drie. Een opmerkelijk feit!

Na de oorlog neemt Dewé de draad van zijn gewone leven weer op en gaat opnieuw aan de slag bij de Regie voor Telefonie en Telegrafie.

Op 31 januari 1920 vind in de zaal van het Luikse Conservatorium, in de aanwezigheid van de provinciegoeverneur Gaston Grégoire en vele burgerlijke en militaire personaliteiten, een erehulde plaats voor dewé en zijn team van La Dame Blanche. De Engelse koning George de Vijfde is er speciaal voor naar België afgereisd om Dewé één van de hoogste onderscheidingen uit te reiken: Commandant in de Orde van het Britse Rijk! Alle medewerkers van La Dame Blanche worden onderscheiden en ontvangen de Oorlogsmedaille (War Medal) van het Britse Rijk. De Belgische bureaucratie, behoudens de promotie van Dewé iin de rang van kapitein-commandant, is minder gul die dag. Het publiek gelooft haar ogen niet. Dewé krijgt van de Belgische staat slechts het ereteken van Ridder in de Leopoldsorde met gouden franjes, een onderscheiding die elke burger krijgt na 20 jaar overheidsdienst... in vredestijd!

Bron: www.verzet.org