Dokter Willems
Toegevoegd op 15 maart 2011 door Dirk-Everts
Afbeelding toegevoegd door Dirk-Everts
Kunstenaar:
Luc Steegen
Luc Steegen
Plaatsbeschrijving:
Hasselt - Witte Nonnenstraat
Hasselt - Witte Nonnenstraat
Willems, Louis (1822-1907)
Louis Willems werd in 1822 in Hasselt geboren. Zijn vader was een vooruitstrevend industrieel en producent van jenever en bovendien eigenaar van meerdere stallen waarin hij de ossen vetmestte. Louis studeerde aan het college in Hasselt, eindigde zijn humaniora in Rolduc, volgde in Leuven de faculteit van geneeskunde en behaalde zijn doctoraat met grote onderscheiding. Vervolgens ging hij zich nog gedurende een jaar in Parijs vervolmaken bij professoren met internationale faam en bekwaamde hij zich in de veeartsenijkunde. Ook deed hij Duitsland, Nederland en Zwitserland aan om er ter plaatse de oorzaken van de longziekte van het rundvee te bestuderen.
In 1850 kwam hij zich in Hasselt vestigen, werd chirurg en nadien geneesheer van het hospitaal, waar hij voor de behoeftigen kosteloos consultaties hield. In 1851 bracht hij in de medische wereld een omwenteling tot stand, toen hij vaststelde dat microben in het longexsudaat van runderen de oorzaak waren van de gevreesde pleuropneumonie. Willems toonde aan dat uit smetstof, getrokken uit ziek longweefsel van besmet vee, een vaccin kon ontwikkeld worden waardoor bij preventieve inenting gezonde runderen tegen de ziekte konden geïmmuniseerd worden. In die mate mag hij op het gebied van de pokkenbestrijding beschouwd worden als een voorloper van Pasteur.
Anderhalf jaar nadat hij longpeststof had aangebracht op de staart via een ondiepe insnijding wist hij dat het dier beschut was tegen verdere aanvallen. Al ondervond hij weerstand van conservatieve veeartsen, hij werd toch in augustus 1852 door de gemeenteraad om zijn inspanningen gefeliciteerd. Ook in het buitenland raakte zijn uitvinding bekend. Verschillende academies namen hem op in hun ledenkring.
Op 9 oktober 1853 hielden de Hasseltse distillateurs een banket ter ere van Willems, waarbij hem een portret en een gouden medaille werd aangeboden. In 1857 werd Willems aangesteld tot hoofdgeneesheer van de burgerlijke gestichten. In oktober van dat jaar werd hij gekozen tot gemeenteraadslid. Tot zes maal toe (tot 1890), zag hij zijn mandaat vernieuwd.
Sinds 1852 was hij eveneens lid van de geschiedkundige "Société scientifique et littéraire du Limbourg." Hij trad op 22 augustus 1872 in Luik in het huwelijk met Eugenie Malherbe. Uit deze echt werden twee kinderen geboren, Margaretha en Albert. In 1870 werd hij tot geneesheer van de gevangenis aangesteld en in 1873 tot leraar aan de provinciale vroedvrouwenschool. Vooral in de jaren 1859 en 1866 toen de cholera over de stad woedde, kende de inzet van de dokter geen grenzen. Sedert 1879 zetelde hij als provinciaal raadslid en nadien als bestendig afgevaardigde in de provincieraad. In belangrijke besprekingen omtrent hygiëne en milieu kwam hij tussen met gezag.
Een hoogtepunt van zijn leven was ongetwijfeld 14 oktober 1900, toen heel de wetenschappelijke wereld met de nodige luister de vijftigste verjaardag van zijn doctoraat en van de uitvinding van het vaccin tegen de veepest herdacht. Dokter Willems overleed in zijn geboortestad op 21 januari 1907. Zijn naam blijft verbonden aan een Hasseltse straat en aan het instituut voor kankeronderzoek en -preventie in Diepenbeek.
Uit: Hasseltse Portretten (1997), pp. 63-64.
-----
Beeld geschonken door de Rotary Club Hasselt-Herckenrode aan de Hasseltse gemeenschap.
Louis Willems werd in 1822 in Hasselt geboren. Zijn vader was een vooruitstrevend industrieel en producent van jenever en bovendien eigenaar van meerdere stallen waarin hij de ossen vetmestte. Louis studeerde aan het college in Hasselt, eindigde zijn humaniora in Rolduc, volgde in Leuven de faculteit van geneeskunde en behaalde zijn doctoraat met grote onderscheiding. Vervolgens ging hij zich nog gedurende een jaar in Parijs vervolmaken bij professoren met internationale faam en bekwaamde hij zich in de veeartsenijkunde. Ook deed hij Duitsland, Nederland en Zwitserland aan om er ter plaatse de oorzaken van de longziekte van het rundvee te bestuderen.
In 1850 kwam hij zich in Hasselt vestigen, werd chirurg en nadien geneesheer van het hospitaal, waar hij voor de behoeftigen kosteloos consultaties hield. In 1851 bracht hij in de medische wereld een omwenteling tot stand, toen hij vaststelde dat microben in het longexsudaat van runderen de oorzaak waren van de gevreesde pleuropneumonie. Willems toonde aan dat uit smetstof, getrokken uit ziek longweefsel van besmet vee, een vaccin kon ontwikkeld worden waardoor bij preventieve inenting gezonde runderen tegen de ziekte konden geïmmuniseerd worden. In die mate mag hij op het gebied van de pokkenbestrijding beschouwd worden als een voorloper van Pasteur.
Anderhalf jaar nadat hij longpeststof had aangebracht op de staart via een ondiepe insnijding wist hij dat het dier beschut was tegen verdere aanvallen. Al ondervond hij weerstand van conservatieve veeartsen, hij werd toch in augustus 1852 door de gemeenteraad om zijn inspanningen gefeliciteerd. Ook in het buitenland raakte zijn uitvinding bekend. Verschillende academies namen hem op in hun ledenkring.
Op 9 oktober 1853 hielden de Hasseltse distillateurs een banket ter ere van Willems, waarbij hem een portret en een gouden medaille werd aangeboden. In 1857 werd Willems aangesteld tot hoofdgeneesheer van de burgerlijke gestichten. In oktober van dat jaar werd hij gekozen tot gemeenteraadslid. Tot zes maal toe (tot 1890), zag hij zijn mandaat vernieuwd.
Sinds 1852 was hij eveneens lid van de geschiedkundige "Société scientifique et littéraire du Limbourg." Hij trad op 22 augustus 1872 in Luik in het huwelijk met Eugenie Malherbe. Uit deze echt werden twee kinderen geboren, Margaretha en Albert. In 1870 werd hij tot geneesheer van de gevangenis aangesteld en in 1873 tot leraar aan de provinciale vroedvrouwenschool. Vooral in de jaren 1859 en 1866 toen de cholera over de stad woedde, kende de inzet van de dokter geen grenzen. Sedert 1879 zetelde hij als provinciaal raadslid en nadien als bestendig afgevaardigde in de provincieraad. In belangrijke besprekingen omtrent hygiëne en milieu kwam hij tussen met gezag.
Een hoogtepunt van zijn leven was ongetwijfeld 14 oktober 1900, toen heel de wetenschappelijke wereld met de nodige luister de vijftigste verjaardag van zijn doctoraat en van de uitvinding van het vaccin tegen de veepest herdacht. Dokter Willems overleed in zijn geboortestad op 21 januari 1907. Zijn naam blijft verbonden aan een Hasseltse straat en aan het instituut voor kankeronderzoek en -preventie in Diepenbeek.
Uit: Hasseltse Portretten (1997), pp. 63-64.
-----
Beeld geschonken door de Rotary Club Hasselt-Herckenrode aan de Hasseltse gemeenschap.
Zelf informatie toevoegen
