Ode aan de meisjes van Philips
Toegevoegd op 30 april 2011 door Auke
Afbeelding toegevoegd door Auke
Kunstenaar:
Irene Judong
Irene Judong
Opschrift:
"Ode aan de meisjes van Philips" door Irene Judong
"Ode aan de meisjes van Philips" door Irene Judong
Plaatsbeschrijving:
Hasselt - Leopoldplein
Hasselt - Leopoldplein
In het kader van het vak veranderingsmanagement aan de K.U.Leuven zal dit standbeeld, dat een link heeft met arbeid , toegevoegd worden.
‘De meisjes van Philips’ zijn bijna vergeten. Hun klank is bijna uitgestorven. Wat blijft is een beeld: Cirkels om een as, een tol gelijkend, die zacht zingend zijn laatste rondjes draait, sporen nalatend van eerdere beweging.Ooit moet die tolachtige vorm in beweging zijn gezet, zoals ooit de meisjes bijPhilips zijn gaan werken. Ze zijn er uitgewerkt en lijken slechts voort te leven in de herinnering.‘De meisjes van Philips’ worden ze genoemd, al die meisjes en vrouwen. Ze worden gezien als een groep, een collectief, hoewel het individuele mensen zijn, met een eigen, uniek leven. Het beeld dat vandaag wordt onthuld kan in dit licht worden gezien als ‘De meisjes’ die in cirkels rond de ‘Philips as’ hebben gedraaid. De titel van het beeld is echter niet ‘The women are perfected’, de vrouwen die hun leven bij Philips hebben afgerond, maar ‘The Woman is Perfected’, iedere vrouw heeft op haar unieke wijze het leven in de fabriek voltooid. De letterlijke vertaling van de titel ‘The Woman is Perfected’ is ‘De vrouw is vervolmaakt’. Het is de eerste zin van het gedicht Edge, wat grens of rand betekent, van de Amerikaanse schrijfster Sylvia Plath. Irene Judong geeft ons met de titel een handreiking. De zin ‘De vrouw is vervolmaakt’ staat in de voltooid tegenwoordige tijd. De kunstenares benoemt het als de oekomende verleden tijd, zoals ook de schrijfster het bedoelde. Een week na het schrijven van haar laatste gedicht, op 7 februari 1963, benam Sylvia Plath zich het leven. Ze heeft haar voleinding in de voor haar toekomende verleden tijd geschreven. Door het zo te benoemen, komen twee kernbegrippen tevoorschijn die wel degelijk met het beeld en met ‘De meisjes’ te maken hebben: Tijd en Beweging. Irene Judong ziet de werkelijkheid als een voort-durend proces waarin alles met alles te maken heeft en waarin alles in elkaar grijpt. Voor haar is het één golvende beweging. Maar ze ziet ook dat elk individueel leven een afgerond geheel is, een begin en een einde heeft. Zij noemt dat ‘gecomprimeerde tijd’, tijd die is samengeperst tussen begin en einde. De onafgebroken beweging en de samengeperste tijd worden verbonden door de schakels van individuele levensvormen. Het zijn de schakels die van generatie op generatie in elkaar overgaan. De onafgebroken beweging kun je dan ook zien als de as waaromheen elke unieke schakel zich voegt als een samengeperste eenheid.
‘De meisjes van Philips’ zijn bijna vergeten. Hun klank is bijna uitgestorven. Wat blijft is een beeld: Cirkels om een as, een tol gelijkend, die zacht zingend zijn laatste rondjes draait, sporen nalatend van eerdere beweging.Ooit moet die tolachtige vorm in beweging zijn gezet, zoals ooit de meisjes bijPhilips zijn gaan werken. Ze zijn er uitgewerkt en lijken slechts voort te leven in de herinnering.‘De meisjes van Philips’ worden ze genoemd, al die meisjes en vrouwen. Ze worden gezien als een groep, een collectief, hoewel het individuele mensen zijn, met een eigen, uniek leven. Het beeld dat vandaag wordt onthuld kan in dit licht worden gezien als ‘De meisjes’ die in cirkels rond de ‘Philips as’ hebben gedraaid. De titel van het beeld is echter niet ‘The women are perfected’, de vrouwen die hun leven bij Philips hebben afgerond, maar ‘The Woman is Perfected’, iedere vrouw heeft op haar unieke wijze het leven in de fabriek voltooid. De letterlijke vertaling van de titel ‘The Woman is Perfected’ is ‘De vrouw is vervolmaakt’. Het is de eerste zin van het gedicht Edge, wat grens of rand betekent, van de Amerikaanse schrijfster Sylvia Plath. Irene Judong geeft ons met de titel een handreiking. De zin ‘De vrouw is vervolmaakt’ staat in de voltooid tegenwoordige tijd. De kunstenares benoemt het als de oekomende verleden tijd, zoals ook de schrijfster het bedoelde. Een week na het schrijven van haar laatste gedicht, op 7 februari 1963, benam Sylvia Plath zich het leven. Ze heeft haar voleinding in de voor haar toekomende verleden tijd geschreven. Door het zo te benoemen, komen twee kernbegrippen tevoorschijn die wel degelijk met het beeld en met ‘De meisjes’ te maken hebben: Tijd en Beweging. Irene Judong ziet de werkelijkheid als een voort-durend proces waarin alles met alles te maken heeft en waarin alles in elkaar grijpt. Voor haar is het één golvende beweging. Maar ze ziet ook dat elk individueel leven een afgerond geheel is, een begin en een einde heeft. Zij noemt dat ‘gecomprimeerde tijd’, tijd die is samengeperst tussen begin en einde. De onafgebroken beweging en de samengeperste tijd worden verbonden door de schakels van individuele levensvormen. Het zijn de schakels die van generatie op generatie in elkaar overgaan. De onafgebroken beweging kun je dan ook zien als de as waaromheen elke unieke schakel zich voegt als een samengeperste eenheid.
JUDONG Irène (Veldwezelt, Lanaken, 1953)
Schilderes, grafica, ontwerpster van installaties. Opleiding vrije grafiek aan het PHIKO te Hasselt o.l.v. Pauwels en M. Swerts.
Werd achteraf zelf lerares tekenen aan deze instelling.
Debuteerde met figuren zoals «Artemis», «Accordeonist», «Cellist». Ging achteraf als multimedia-kunstenares ook objecten, driedimensionale werken en ruimtelijke installaties maken waarbij een brede waaier aan materialen gebruikt werd.
Uit de pers hieromtrent: “Haar werk vertelt het verhaal van de wereld. Het bestaat uit metaforen met religieuze, psychologische, geologische, historische, mythologische en filosofische wortels,” (1999) en “De diversiteit in haar creaties is evenzeer vormelijk als 'materieel' en getuigt van een rijke verbeeldingskracht die echter vrij hermetisch overkomt bij de oningewijde of toevallige kijker.” (H.B., 1999) Geselecteerd voor «Lijn/Kleur/Volume 1972».
http://www.nobel.be/NL/ART/20077_judong_irene
Schilderes, grafica, ontwerpster van installaties. Opleiding vrije grafiek aan het PHIKO te Hasselt o.l.v. Pauwels en M. Swerts.
Werd achteraf zelf lerares tekenen aan deze instelling.
Debuteerde met figuren zoals «Artemis», «Accordeonist», «Cellist». Ging achteraf als multimedia-kunstenares ook objecten, driedimensionale werken en ruimtelijke installaties maken waarbij een brede waaier aan materialen gebruikt werd.
Uit de pers hieromtrent: “Haar werk vertelt het verhaal van de wereld. Het bestaat uit metaforen met religieuze, psychologische, geologische, historische, mythologische en filosofische wortels,” (1999) en “De diversiteit in haar creaties is evenzeer vormelijk als 'materieel' en getuigt van een rijke verbeeldingskracht die echter vrij hermetisch overkomt bij de oningewijde of toevallige kijker.” (H.B., 1999) Geselecteerd voor «Lijn/Kleur/Volume 1972».
http://www.nobel.be/NL/ART/20077_judong_irene
Zelf informatie toevoegen