denker in alle staten

facebook twitter

Toegevoegd op 14 december 2013 door monlouis

denker in alle staten

Afbeelding toegevoegd door monlouis

monlouis | denker in alle staten | 0 monlouis | denker in alle staten | 0 monlouis | denker in alle staten | 0 monlouis | denker in alle staten | 0
Kunstenaar:
niet gekend
Plaatsbeschrijving:
Elsene - op de campus van de V.U.B., nabij het sportterrein
Informatie toegevoegd door monlouis :
14 december 2013
De “Denker in alle staten” van Willy Van Den Dorpe De postmoderne kunstenaar zoekt het nieuwe niet “in” het kunstwerk, maar er rond, d.w.z. in de nieuwheid van de context. Hij is zich bewust van de paradox dat de nood om nieuw te zijn, gedoemd is tot het noodlot om snel oud te zijn. De wisseling van contexten en het spelen met de oude kunsten die ooit nieuwe waren, is een strategie om deze paradox als een matador te ontwijken. Hij toont vooral het maakselwerk van het oud geworden ooit nieuwe kunstwerk. En tevens de eenza- me – want de vorm heeft zijn grond verloren – ideologie, die er verweest aan verbonden is. Een vaandel is geen vaandel meer wanneer de dragers gevlucht zijn. Dit relativisme lijkt me de kernloze kern van de postmoderne kunst. Het werk “Denker in alle staten” van Willy Van Den Dorpe kan via bovenstaande theoretische bespiegeling geïnter- preteerd worden. Hij reproduceert op ware grootte de denker van Rodin in kleur rood die het waarheidsbevestigend edel metaal brons van het oorspronkelijke beeld ondermijnt. Deze denker is een symbool van de Westerse verheerlijking van de rationaliteit, even sterk als het kruis dat is voor de Westerse verheerlijking van het christelijke geloof. Spijtig genoeg staat een verkleind model niet op elke Vlaamse schouw. Maar dit symbool van Rationaliteit, zoals door Rodin gemaakt, is niet los te maken van een negentiende-eeuws optimistisch vertrou- wen in de wetenschap dat vandaag geen grond meer heeft. De Rationaliteit heeft in de twintigste eeuw teveel gefaald: dog- matismen, fundamentalismen, kernwapens, concentratiekam- pen. De rede heeft geen absoluutheid en kan gevaarlijke relati- viteiten hebben, haar negatieve grenzen. Het relativerend vermogen kan haar ook redden, herbronnen, hervoeden, her- denken. Door de Denker van Rodin te bekronen met een wind- wijzer bekritiseert Van Den Dorpe de mogelijke manipulaties van het rationele denken. Zijn kritiek past binnen het vrij onderzoek en binnen de noodzaak voortdurend alles in vraag te stellen. Pas het voortdurend aan de tand voelen van de vast gewaande waarden, kan deze waarden levendig houden. Dat is de taak van de kunstenaar, evenals deze van de vrij onderzoe- kende wetenschapper. (bron : prof dr.Willem Elias, kunstfilosoof op vub.ac.be)