Standbeelden.be

Charles Marie Pierre Albert graaf de Broqueville (Postel (Mol), 4 december 1860 - Brussel, 5 september 1940) was de Belgische eerste minister tijdens de Eerste Wereldoorlog (van 17 juni 1911 tot 1 juni 1918) en van 22 oktober 1932 tot 20 november 1934. Hij was lid van de Katholieke Partij. Graaf de Broqueville was volksvertegenwoordiger van 1892 tot 1919 en nadien senator tot 1936. Vanaf 1910 bekleedde hij onafgebroken ministerfuncties. Hij was minister van spoorwegen en P.T.T. (1910-1912), van oorlog (1912-1917, 1932-1934), van buitenlandse zaken (1917-1918), van nationaal herstel (1918), van binnenlandse zaken (1918-1919) en van landbouw en middenstand (1932). De Broqueville was gehuwd met een kleindochter van de vroegere eerste ministerJules Malou. Als volksvertegenwoordiger werd de Broqueville beschouwd als iemand van de jonge rechterzijde. In feite was de Broqueville niet echt een christendemocraat. Hij moet eerder gezien worden als een soort centrumfiguur tussen enerzijds Joris Helleputte, Arthur Verhaegen en Frans Schollaert en anderzijds de conservatief Charles Woeste. Een botsing tussen koning Albert en de Broqueville over het opperbevelhebberschap van het leger (aan de IJzer) veroorzaakte in 1918 zijn ontslag als regeringsleider. Maar de Broqueville was niet uitgeteld, hij kwam na de Eerste Wereldoorlog terug als minister. Op 31 mei 1918 werd hij tot Minister van Staat benoemd. Na de Eerste Wereldoorlog werd zijn opstelling conservatiever. De democratisering die hij zelf voor de oorlog al had voorzien, maakte in zijn eigen kiesarrondissement Turnhout een einde aan de adellijke hegemonie uit de negentiende eeuw. Hij kon zich ook niet vinden in het Vlaamse minimumprogramma en liet zich eerst in de provincie Namen als provinciaal senator verkiezen en nadien coöpteren. (bron : wikipedia)

monument ingehuldigd in 1953

kruisbeeld van de hand van beeldhouwer Vereyken

Tekst op de plaquette:
Vaincus peut-être ... Soumis jamais
Ch. de Broqueville aôut 1914