Handschoenstikster

facebook twitter

Toegevoegd op 22 oktober 2010 door monlouis

Handschoenstikster

Afbeelding toegevoegd door monlouis

monlouis | Handschoenstikster | 0 monlouis | Handschoenstikster | 0 monlouis | Handschoenstikster | 0 monlouis | Handschoenstikster | 0 monlouis | Handschoenstikster | 0 lmoens | Handschoenstikster | 0 lmoens | Handschoenstikster | 0
Kunstenaar:
niet gekend
Opschrift:
De handschoenstikster
symbool van vrouwelijke huisarbeid
start naar sociale ontvoogding
Plaatsbeschrijving:
Sint-Denijs-Boekel - Vredesplein
Informatie toegevoegd door monlouis :
22 oktober 2010
Het ontstaan van de handschoennijverheid in Vlaanderen wordt toegeschreven aan de Hugenoten. Het was een oude Franse huisnijverheid en via de ook nog door Lodewijk XIV vervolgde Hugenoten, de Franse protestanten, belandde dit ambacht op het einde van de 17de eeuw in onze gewesten. Het was inderdaad onder Lodewijk XIV dat de mode ontstond om lederen handschoenen te dragen. Voordien waren de handschoenen vooral in katoen of zijde. De definitieve ontwikkeling gebeurde echter veel later, en wel in de jaren 1840, op het toppunt van de zoveelste crisis in "Arm Vlaanderen". Engels, een zakenman uit Grenoble vestigde zich in 1843 in Brussel en startte er een atelier voor de productie van lederen handschoenen. Vrij snel ging hij op zoek naar bekwame thuiswerksters in de streek van "Oudenhove" en kwam hij in contact met de handschoenmaaksters die hier in Zuid-Oost-Vlaanderen, al sedert de 17de eeuw, ten huize "naaiden". In 1847 polste hij de pastoor van Sint-Goriks-Oudenhove, maar de contacten leverden geen resultaat op. Engels vond echter wel gehoor in het klooster van het naburige Sint-Maria-Oudenhove en de buurgemeenten. Het systeem van het "uitgeven" zat als volgt in elkaar. De fabrikant leverde de machines, het leder, en sneed ook de handschoenen. De thuiswerksters naaiden, persten en "koppelden" de handschoenen. Via "ophalers" van tussenpersonen kwamen die dan uiteindelijk bij de "uitgever" terecht. Hier werd dus gewerkt met "het klooster" als tussenpersoon. Het initiatief sloeg aan en de interesse was van meet af aan erg groot. Niet te verwonderen, want in het "Arme Vlaanderen" van toen waren de vrouwen en meisjes thuisarbeid gewoon, en wel onder de vorm van spinnen en kantwerk. En, met handschoenen viel meer te verdienen. Maar er werd ook voor de opleiding gezorgd. Al in 1848 zet juffrouw Pollet, een onderwijzeres, in het klooster een handschoennaaischool op. Na onenigheid met het klooster, gaat ze zich in 1867 zelfstandig vestigen als "uitgeefster". Het is het begin van een steile opmars van de handschoennijverheid in de streek. Steeds meer uitgevers kwamen zich vestigen in Sint-Maria-Oudenhove, maar ook in Zottegem, Nederbrakel, Erwetegem, Michelbeke en Sint-Denijs-Boekel. Sint-Maria-Oudenhove bleef echter de bakermat, met gekende families als Schollaert en Van Liefde - Verbruggen. (bron : hier is 't welkom, bij mon, marcel & co.)