Standbeelden.be

In 1994 bracht de serviceclub Ronde Tafel 57 Dendermonde een herwerkte versie op de markt van het mooie kunstboek over 'De Dendermondse Schilderschool'. Op 5 oktober 1994 liet Theo Corstjens, voorzitter van de Ronde Tafel 57, het stadsbestuur weten dat zijn serviceclub met het boek een aanzienlijke winst had gerealiseerd. De vereniging had daarom besloten de stad Dendermonde een bronzen beeld van 'Het Ros Beiaard' te schenken van de hand van Jan Desmarets. Voor de plaatsing van dit beeld dacht men aanvankelijk aan een cirkelvormig bloemenprieel nabij het kruispunt aan de nieuwe Scheldebrug. Deze schenking werd op 22 december 1994 door de gemeenteraad principieel goedgekeurd. Hiermee zag het stadsbestuur een droom werkelijkheid worden. Men had in 1986-1987 immers zelf even met de idee gespeeld om aan de vroegere Dendermonding een 8 meter hoog Ros Beiaardmonument te realiseren. Op 17 oktober 1995 besloot de inmiddels grondig herschikte gemeenteraad dat het beeld, met de toestemming van de Ronde Tafel, zou opgericht worden op het Rond Punt tussen de Brusselsestraat en het spoorwegviaduct.De sokkel in witte Balegemse zandsteen werd begin december 1995 geplaatst. Het betreft een ontwerp van beeldhouwer Jan Desmarets, gerealiseerd in nauwe samenwerking met de stedelijke technische dienst. De sokkel en de verdere aanleg van de rotonde werden door het stadsbestuur gefinancierd. Op 13 december tilde een grote hijskraan het anderhalve ton wegende paard op zijn sokkel. Dendermonde was weer een markant stadsgezicht rijker.
Zondag 17 december om 18u. werd het nieuwe beeld met de nodige luister onthuld. 
Het bronzen Ros Beiaard is 3,5 meter hoog en weegt anderhalve ton. Het werd voorgesteld in steigerende houding, de kop hoog opgeheven, met op de rug de vier Heemskinderen. Het paard en zijn berijders zijn van een grote expressiviteit. In de opengewerkte buik van het paard zit een kikker ! Het paard is vooraan op de grondplaat voorzien van volgend opschrift in reliëf: . Jan & Leen DESMARETS. 1995 . Op het linkerbeen vinden we de inscriptie: J. & L. DESMARETS / 1995 E.A.; op de poot: Met Dank / aan / Jos Boon . De ongeveer tien ton wegende sokkel van Balegemse zandsteen heeft volgens de kunstenaar de vorm van een "offertafel die duidt op de verafgoding voor het paard". De grote platte steen van 3,30 x 2,20 meter rust op twee verticale, natuurlijke pijlers van 1,60 meter hoogte. In de loop van februari-maart 1997 werd de omgeving verder verfraaid met een reeks begroeide heuveltjes en enkele bovenmaatse betonnen knikkers, een niet door iedereen geapprecieerde ingreep ! (bron : dendermonde.be)
Legende van het ros Beiaard. Aymon, heer van Dendermonde, leefde jarenlang in ruzie met Karel de Grote. Er kwam pas verzoening toen heer Aymon huwde met Adelheid, een nicht van Karel De Grote. Het echtpaar zette vier kloeke zonen op de wereld: Ritsaert, Writsaert, Adelaert en Reinout. Hun vader sloeg hen tot ridder en gaf ze elk een paard. Reinout was evenwel zo sterk dat hij zijn rijdier met één vuistslag velde. Een tweede paard werd hem aangeboden, maar reeds bij de eerste rit brak hij het de lenden. Omdat een ridder toch een paard moest hebben, bracht heer Aymon zijn zoon naar een burcht waarin het door iedereen gevreesde Ros Beiaard zat opgesloten. Na een heroïsch gevecht wist Reinout het dier aan zijn wil te onderwerpen. Tijdens een hoog oplopende discussie aan het hof van Karel de Grote onthoofdde Reinout met één slag van zijn zwaard Karels zoon Lodewijk. De Vier Heemskinderen (verbastering van Aymonskinderen), gezeten op Beiaard, sloegen op de vlucht. Vanuit hun sterke burcht verdedigden de vier ridders zich tegen de steeds aanvallende legerbenden van Karel de Grote. De vier broers zagen echter de ongelijke strijd in en Beiaard bracht hen terug naar het ouderlijk verblijf in Dendermonde. Ze troffen er hun rouwende moeder aan. Heer Aymon was namelijk in de handen van Karel de Grote gevallen. Karel wilde enkel vrede sluiten als het duivelse Ros Beiaard aan hem werd uitgeleverd. Reinout weigerde op dit voorstel in te gaan. Uiteindelijk zwichtte hij onder de smeekbede van zijn moeder. Het Ros werd naar de Dendermonding (Schelde) gebracht, kreeg een aantal zware molenstenen rond de nek en werd in het water gestort. Het Ros verbrijzelde tot tweemaal toe de stenen en zwom hinnikend naar de oever waar Reinout stond. Het tragische schouwspel werd hem te machtig en hij wendde het hoofd af. Het Ros Beiaard dat voor een derde keer boven water kwam, dacht dat zijn meester hem verloochende en verdronk. (bron : wikipedia)