Standbeelden.be

Leopold Joris Christiaan Frederik (Coburg, 16 december 1790 – Laken, 10 december 1865), prins van Saksen-Coburg-Saalfeld (later van Saksen-Coburg en Gotha), hertog van Saksen, was van 1831 tot 1865 de eerste Koning der Belgen. Na de Belgische Revolutie van 1830 legde het Belgische Nationaal Congres per decreet vast dat het Oranjehuis voor eeuwig uitgesloten was van de Belgische troon. Men wilde echter wel een monarchie, in constitutionele en representatieve vorm.
Nadat men eerst enkele andere kandidaten overwogen had, werd Leopold in 1831 gevraagd koning te worden van de nieuwe staat. Leopold had wat het congres dacht nodig te hebben, namelijk de steun van Engeland, dat het nog het best meende met de Belgische onafhankelijkheid, en internationale ervaring en prestige. Leopold sprak vloeiend Duits, Engels, Frans en een mondje Russisch en hij had goede relaties met de bankiersfamilie Rothschild. Het Nederlands was hij niet machtig, hoewel de meerderheid van zijn onderdanen die taal sprak. Het enige bezwaar was dat de nieuwe koning protestants was. Daarom diende hij te verzekeren dat hij zijn kinderen katholiek zou opvoeden. Leopold aanvaardde de uitnodiging, maar wilde wel eerst een duidelijk grensverdrag met Nederland. Hiertoe werd het Verdrag der XVIII artikelen opgesteld, dat de grens tussen Nederland en België teruglegde op die van 1790. Het verdrag werd ondertekend door de grootmachten Frankrijk, Groot-Brittannië, Pruisen en Rusland en -na behoorlijk wat discussie- ook door het Belgische Nationaal Congres. Nederland weigerde het traktaat echter te ondertekenen en stuurde aan op de Tiendaagse Veldtocht. Na het tekenen van het traktaat trad Leopold op 26 juni 1831 aan als de eerste koning der Belgen. De koning maakte wel bezwaar tegen de beperkte politieke macht van de monarch. Later sprak hij zelfs van een politieke dwangbuis. De koning kwam per boot van Engeland en kwam aan in Calais. Vanuit Calais werd hij met de koets naar De Panne gebracht, waarna hij in Veurne een maaltijd kreeg. Via Oostende, Brugge en Gent trok hij naar Laken. Op 21 juli legde hij op het Koningsplein in Brussel de eed af. Nog geen twee weken later, op 2 augustus 1831, werd België binnengevallen door Nederlandse troepen. Gedurende een periode van acht jaar waren er schermutselingen, maar in 1839 werd de Belgische onafhankelijkheid onder grote internationale druk officieel erkend door Nederland. Willem I, koning van Nederland, verklaarde zich pas in 1839 akkoord met het Verdrag der XXIV artikelen na een gebiedsafstand van Nederlands Limburg door het jonge koninkrijk België ten voordele van Nederland. In dat verdrag aanvaardden de toenmalige grootmachten de Belgische onafhankelijkheid in ruil voor zijn neutraliteit. Op 9 augustus 1832 trouwde Leopold te Compiègne voor de tweede maal, met prinses Louise van Orléans, dochter van koning Lodewijk Filips van Frankrijk. Deze verbintenis was een zuiver politieke zet, om Nederland ver weg te houden. Zij kregen vier kinderen: Lodewijk Filips (24 juli 1833 - 16 mei 1834) Leopold (II) (9 april 1835 - 17 december 1909) Filips (24 maart 1837 - 17 november 1905), vader van Albert I Charlotte (7 juni 1840 - 19 januari 1927), huwde op 27 juli 1857 met keizer aartshertog Maximiliaan en werd keizerin van Mexico. (bron : wikipedia)