Standbeelden.be

von Schwerin maakte deel uit van het Pruisische leger, meer bepaald van de vierde legerdivisie o.l.v. Von Bülow. Deze divisie had als enige niet deelgenomen aan de slag bij Ligny, twee dagen daarvoor. Zij was stomweg te laat op de afspraak. Ze had daar ook een goede reden voor. Zij kwam helemaal uit de buurt van Luik en was pas in de loop van de 15de juni opgetrommeld om de volgende dag, zo’n 100 km meer westwaarts op te rukken tegen Napoleon. Een onmogelijke opdracht. Het onvolledige Pruisische leger kreeg bij Ligny een lelijke pak slaag. Gelukkig had een zomers onweer voortijdig een einde gemaakt aan het bloedbad. De Pruisische legeraanvoerder Blücher haalde zijn troepen van het slagveld en maakte zich uit de voeten. Onderweg voegde Von Bülow zich bij hem. Napoleon hoopte dat de Pruisen zich na hun nederlaag richting Duitsland zouden terugtrekken om hun wonden te likkken. Maar dat was zonder Blücher gerekend. De zeventigjarige ijzervreter besloot het er, ditmaal samen met de Engelsen, nogmaals op te wagen. En dus rukte hij op richting Waterloo, waar de Engelsen, verschanst achter een lichte heuvel ten zuiden van het dorp, de aanstormende Napoleon opwachtten. De slag was reeds een paar uur bezig, toen de Pruisen vanuit het oosten Waterloo naderden. Omdat zijn divisie als enige ongehavend was, werd Bülow met zijn mannen als eerste het slagveld opgestuurd. Von Schwerin was een van hen en niet de minste. Hij commandeerde de eerste cavaleriebrigade van het legercorps. In theorie ging het om bijna 2000 ruiters en 8 kanonnen. Maar het valt te betwijfelen of de brigade hier op volle getalsterkte aantrad.  In ieder geval wachtte de manschappen vreselijke uren. De gevechten in de straten van Plancenoit behoorden tot de bloedigste van de hele slag. Von Schwerin zou het niet overleven. Hij stierf in den vreemde voor de heimat, zo staat het op de zuil.
 Waarom werd deze herdenkingszuil hier opgericht, in the middle of nowhere, op ruim anderhalve kilometer  van het slagveld?
Schwerin leidde de eerste cavaleriebrigade en kwam met zijn troepen uit het Bois de Paris. Daar botsten zij op het 7de Huzaren die aan de rand van het bos stonden opgesteld met enige artillerie. Onze goede vried ging zelf poolshoogte nemen en was zo goed als zeker het “eerste Pruisische slachtoffer”.
De meeste bronnen gaan er van uit dat hij eerst begraven werd op de plaats waar hij sneuvelde. Na twee jaar werd hij heropgegraven en op de huidige plaats begraven nadat er lang gezocht was naar zijn overblijfselen. Von Schwerin heeft het eigenlijke slagveld nooit bereikt, vandaar dat het monument “op een verloren hoekje” staat. Het is dan ook logisch dat het monument “uitkijkt op het bos, want daar sneuvelde deze hooggeplaatste knaap.
Na de “herbegraving” op een passende plek werd een monument opgericht. De dankbare weduwe schonk twee klokken aan Lasne en zegde een jaarlijkse geldsom toe aan de plaatselijke priester om dit te verdelen onder de armen. (bron : girardo.wordpress.com)