Sint-Lutgardis
Toegevoegd op 18 augustus 2010 door mive
Afbeelding toegevoegd door mive
Kunstenaar:
niet gekend
niet gekend
Plaatsbeschrijving:
Mortsel - Mechelsesteenweg 30, op de gevel van de G.O.B. Sint-Lutgardis
Mortsel - Mechelsesteenweg 30, op de gevel van de G.O.B. Sint-Lutgardis
Lutgardis (of Ludgardis) van Tongeren (Tongeren, 1182 - Awirs, 16 juni 1246) was een Vlaamse heilige en mystica.
Lutgardis trad eerst in het Sint-Catharinaklooster van de benedictinessen van Sint-Truiden (1195 - 1206). Omdat zij zich aan een strengere kloosterregel wilde onderwerpen ging ze later over naar de cisterciënzerinnenorde in Couture-Saint-Germain. Vervolgens verhuisde ze naar de abdij van Nijvel en daarna naar Awirs. Omdat ze geen abdis wilde worden, kreeg zij van Onze Lieve Vrouw de gunst om nooit 'Waals' te hoeven spreken. Lutgardis kon de toekomst voorspellen en had visioenen. Ze was ook een van de eerste vereerders van het Heilig Hart. Aan het einde van haar leven werd ze blind.
Omdat ze benedictines en cisterciënzerin was, wordt ze in de iconografie in beide habijten afgebeeld. Veelal heeft ze het kruis naast zich staan of ze draagt het op haar schouders. Daarbij omhelst Christus haar met een arm. Dit verwijst naar het verhaal dat ze, ondanks zware hoofdpijn, de nachtmis bijwoonde en het christusbeeld zich een arm losmaakte en haar op zijn gewonde zijde drukte. Op andere afbeeldingen loopt er bloed uit de wonde van Christus die haar lippen bevochtigt. Vaak worden ze vaak ook allebei afgebeeld met een brandend hart in de hand. Soms draagt ze wel eens andere attributen zoals een doornenkroon, een boek, een lelie, drie spijkers of een rozenkrans. Andere beeldgroepen tonen haar bij het kruis met Bernardus van Clairvaux, waarbij Christus zijn armen naar haar toe steekt.
Lutgardis is de patroonheilige van blinden en zwangere vrouwen. In de tweede helft van de 19e eeuw werd ze ook de patroonheilige van de Vlaamse Beweging, verwijzend naar de legende dat ze weigerde Frans te leren. Haar feestdag valt op 16 juni.
Bron: Wikipedia
Archtitecten van het gebouw zijn: H. Corbusier, L Dangez en M. Van den Broeck.
Lutgardis trad eerst in het Sint-Catharinaklooster van de benedictinessen van Sint-Truiden (1195 - 1206). Omdat zij zich aan een strengere kloosterregel wilde onderwerpen ging ze later over naar de cisterciënzerinnenorde in Couture-Saint-Germain. Vervolgens verhuisde ze naar de abdij van Nijvel en daarna naar Awirs. Omdat ze geen abdis wilde worden, kreeg zij van Onze Lieve Vrouw de gunst om nooit 'Waals' te hoeven spreken. Lutgardis kon de toekomst voorspellen en had visioenen. Ze was ook een van de eerste vereerders van het Heilig Hart. Aan het einde van haar leven werd ze blind.
Omdat ze benedictines en cisterciënzerin was, wordt ze in de iconografie in beide habijten afgebeeld. Veelal heeft ze het kruis naast zich staan of ze draagt het op haar schouders. Daarbij omhelst Christus haar met een arm. Dit verwijst naar het verhaal dat ze, ondanks zware hoofdpijn, de nachtmis bijwoonde en het christusbeeld zich een arm losmaakte en haar op zijn gewonde zijde drukte. Op andere afbeeldingen loopt er bloed uit de wonde van Christus die haar lippen bevochtigt. Vaak worden ze vaak ook allebei afgebeeld met een brandend hart in de hand. Soms draagt ze wel eens andere attributen zoals een doornenkroon, een boek, een lelie, drie spijkers of een rozenkrans. Andere beeldgroepen tonen haar bij het kruis met Bernardus van Clairvaux, waarbij Christus zijn armen naar haar toe steekt.
Lutgardis is de patroonheilige van blinden en zwangere vrouwen. In de tweede helft van de 19e eeuw werd ze ook de patroonheilige van de Vlaamse Beweging, verwijzend naar de legende dat ze weigerde Frans te leren. Haar feestdag valt op 16 juni.
Bron: Wikipedia
Archtitecten van het gebouw zijn: H. Corbusier, L Dangez en M. Van den Broeck.
Zelf informatie toevoegen
